به احساساتت اهمیت بده . هیچ ایرادی نداره . ولی هیچ وقت به خودت حق اینو نده که به چیزای مزخرف عادت کنی .

وقتی میگم به همه ی احساساتت اهمیت بده ، یعنی فرقی نمیکنه چه احساسی باشه ، باهاشون باید روبرو بشی ، حتی اگر بدترین احساساتت باشن ، جزوی از وجودتن و از خودت سرچشمه گرفتند .

تا وقتی احساساتت رو نبینی ، اهمیت ندی ، و نپذیری شون ، نمیتونی تغییری ایجاد کنی . پس یادت نره ، اهمیت دادن به احساسات ، با عادت کردن بهشون و قبول کردنشون به عنوان یه اصل بنیادی خیلی متفاوته .

در آخر ، فراموش نکن ، باید نیمه ی تاریک خودت رو بغل کنی و باهاش دوست بشی .

+ تکه هایی از آسمآن