AOT_
یه نکته دیگه‌ای که هم هست،
فرمانده فقط اروین. بقیه‌اشون واقعا بدرد نمیخورن.
لیوای که فقط جذبه داره، و قدرت. به گردپای اروین نمیرسه.
واقعا تنها کرکتری که شاید مرگش منو متاثر کرده باشه اروینه و تمام!
اصلا بشینیم فصل اول و دوم رو یجا ببینیم کاملا مشخصه. تمام آرایش‌های جنگی، نقشه هایی که میدادن سربازها باید حفظ میکردن، تک تک یک دستی زدن ها به دشمن، همه‌اش زیر سر اروین بود! یه فرمانده تمام عیار !( باید دست بوس ویس اکتراشم باشیم وحشتناک لرزه میندازه به تن آدم! یکی ایشون یکی ارن، فریادهاشون موقع جنگ که نمیزارن سربازها کم بیارن. خداست خدا)
من خودم ازون‌هام که دلم میخواست اروین زنده بمونه نه آرمین:)
کلا با آرمین زیاد حال نکردم تو فصل ۴، خیلی احمقانه فکر میکنه. میبینه دنیا میخواد نابودشون کنه ولی همچنان میگه حرف بزنیم مذاکره کنیم! و اصلا به درد فرمانده بودن نمیخوره. فقط فکرش خوب کار میکنه واسه استراتژی.
هرجور فکر میکنم اگر اروین زنده میبود ، بهتر میشد. یعنی اروین یکم غیرمعقول‌تر از بقیه‌اس و نامردی بود که با دونستن حقیقت دیگه انگیزه‌ای واسه زندگی نداشت:)
_اصلا موندم چرا باید تو فصل ۴ ، اونایی که جهنم رو به چشم دیده بودن مثل گشت شناسایی، پشت ارن نمی‌ایستادن؟ با منطق جور در نمیاد. یعنی این همه آدم مرد، آخرش تک تک شخصیت‌هایی که انتظار می‌رفت پشت ارن باشن اومدن جلوش ایستادن! بابا میزاشتین همه رو نابود کنه ، چه دردتون بود؟ شدین غمخوار؟ دیگه هرچقدرم بد بوده باشه گذشته، نباید یادشون می‌رفت که آزاد نبودن! خنگ خداها.
