دیمآ سآن

هیچ وقت سعی نکردم با جزئیات بنویسم، حالا هربار یا خوشم نیومده یا لزومی ندیدم، چندباری هم بهم گفته شده که نوشته هاتو فقط خودت میفهمی.

میدونستین، نوشتن با جزئیات دردناک میشه گاهی... اما تازگیا به این نتیجه رسیدم نوشتن بدون جزئیات میتونه گاها عمق درد هایی رو نشون بده که فکرشم نمیکنی،

اینکه با خوندن یه خاطره خوشحال بشین یا بخندین، زیبایی کلمات رو میرسونه، حتی گاهی هم میتونین فراموشش کرده باشین...و یادتون بیاد.

ولی اینکه کل اتفاقات رو توی یه جمله بنویسین، و با هر بار خوندنش، نه تنها حس کنین چیزی توی ذهنتون هست، بلکه احساساتش رو هم به یاد بیارید...

و چه نوشته های تک جمله ای اند که وقتی میخونی ، هیچی یادت نمیاد

و در مقابل چه نوشته های تک جمله ای اند که وقتی میخونی، احساساتت هم تداعی میشه:)

قدرت کلمات ، قدرت احساسات، رو دست کم نگیرید...

6/2/1401